Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
łup — I m IV, D. u, Ms. łuppie; lm M. y «zdobycz wojenna lub pochodząca z rabunku, grabieży» Bogate łupy. Brać, dzielić łupy. ◊ Stać się, paść łupem «stać się czyjąś zdobyczą; stać się pastwą czegoś, paść ofiarą czegoś» ◊ Wydać (się) na łup «wydać… … Słownik języka polskiego
łup — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. łuppie {{/stl 8}}{{stl 7}} rzeczy zagrabione, zdobyte podczas rabunku, kradzieży : {{/stl 7}}{{stl 10}}Łupy wojenne. Cenne, bogate łupy. Zdobyć łupy. Podzielić się łupami.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… … Słownik języka polskiego
pastwa — 1. Być, stać się, paść itp. pastwą czegoś, kogoś «stać się czyimś łupem, ulec zniszczeniu»: Tak oboje mieli umrzeć z głodu i pragnienia lub stać się pastwą dzikich zwierząt. S. Kłosiewicz, Ptaki. Pastwą grabieży padła też siedziba biskupa… … Słownik frazeologiczny
pastwa — ż IV, CMs. pastwawie, blm daw. «pokarm, żer (szczególnie dzikich zwierząt, zdobywany siłą); zdobycz, łup» dziś tylko we fraz. Być, stać się, paść itp. pastwą czegoś (np. ognia, pożaru, powodzi; rzadziej: kogoś, np. wroga) «stać się czyimś łupem,… … Słownik języka polskiego
